Κρήτη: Θα κολυμπήσει από τη Χρυσή μέχρι την Ιεράπετρα για ''Το Χαμόγελο του Παιδιού''

Από την Χρυσή στο λιμάνι της Ιεράπετρας θα επιχειρήσει να κολυμπήσει ο Νίκος Αθανασόπουλος. Κάτοικος Πατρών, διορισμένος γυμναστής στην δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Ν.Λασιθίου αφιερώνει την προσπάθειά του αυτή στο σύλλογο ''ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ''.
Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά καθώς πριν από 12 χρόνια είχε κολυμπήσει με κατεύθυνση τότε από την Ιεράπετρα στη Χρυσή.

Κατά την διάρκεια του διάπλου θα συνοδεύεται από ταχύπλοο σκάφος με την παρουσία δυο Σαμαρειτών του Ερυθρού Σταυρού Ιεράπετρας.

Όπως διαβάζουμε στο FlashNews, το εγχείρημα αν οι συνθήκες καιρού το επιτρέψουν θα γίνει στις 7 ή 8 Ιουλίου με ώρα εκκίνησης το πρωί γύρω στις 7.00 και η διάρκεια υπολογίζεται από 5 εως 6 ώρες.

Με μια μικρή παιδική ιστορία περιγράφει τη ζωή των παιδιών που βρίσκουν καταφύγιο στο "Χαμόγελο του παιδιού".
Με ένα παραμύθι απλό, καθαρό αλλά βαθιά συγκινητικό εξηγεί πως αφιερώνει την προσπάθειά του αυτή "στη προσπάθεια που κάνει το ‘Χαμόγελο του παιδιού’ για όλα εκείνα τα παιδιά που παλεύουν να μη πνιγούν τα όνειρά τους".

Το κείμενό του:

"Μια φορά και έναν καιρό ήταν κάποια παιδικά όνειρα που κάποιοι δεν μπορούσαν να τα έχουν κοντά τους και να τα φροντίζουν. Βαρύ φορτίο για αυτούς και έτσι αποφάσισαν να τα πετάξουν μέσα στο πέλαγος.

Εκείνα δεν είχαν άλλη επιλογή από το αρχίσουν να κολυμπάνε και σιγά-σιγά απομακρύνονταν από την αφιλόξενη στεριά. Συνέχισαν να κολυμπάνε στα βαθειά και ανοιχτά νερά του πελάγους μόνα και αβοήθητα. Φοβισμένα και τρομαγμένα μα συνάμα αποφασισμένα να συνεχίσουν με όσες δυνάμεις είχαν.

Κάποια στιγμή η τρομαγμένη και απεγνωσμένη ματιά τους διέκρινε μακριά μέσα στο πέλαγος μια μικρή στεριά. Μια θαλασσινή όαση ήταν , που καθώς πλησίαζαν κοντά της με παράδεισο έμοιαζε. Συνέχισαν να κολυμπάνε κ κουρασμένα κατάφεραν να φτάσουν σε ένα έρημο μα παραδεισένιο νησί.

Το όνομα εκείνου του νησιού ήταν ‘Το χαμόγελο του παιδιού’ και εκεί τα παιδικά όνειρα ανακάλυψαν πως δεν ήταν μόνα. Μέσα σε φωλιές που δημιουργούσαν τα δέντρα του δάσους κατοικούσαν και άλλα παιδικά όνειρα που όλα μαζί είχαν γίνει παιδικά χαμόγελα.

Τώρα το πώς κατάφεραν να βρουν αγάπη και ζεστασιά και να γίνουν χαμόγελα είναι μια άλλη παιδική ιστορία που ονομάζεται ‘Το όραμα του μικρού Αντρέα’.

Πέρασαν φορές και καιροί και εκείνα τα παιδικά όνειρα μεγάλωσαν. Αρκετές στιγμές η ματιά τους χάνεται μέσα στο πέλαγος όπως ο ήλιος χάνεται σε αυτό κατά τη δύση και συνεχίζουν να ονειρεύονται γιατί ευτυχώς αυτό κανείς δεν τους το στέρησε.

Υπάρχουν και στιγμές που η ματιά τους συναντά εκείνη τη μακρινή αφιλόξενη στεριά που τους είχε εγκαταλείψει πριν από πολλές φορές και καιρούς.Άραγε αν ξαναβρεθούν σε μια άλλη στεριά τι θα συναντήσουν;

Λένε ότι η αγάπη μπορεί να κατανοεί , να συγχωρεί και να σε δυναμώνει. Λένε επίσης ότι όποιος αγαπά και αγαπιέται δεν φοβάται. Εκείνα τα παιδικά χαμογελαστά όνειρα που πλέον μεγάλωσαν έχουν δεχτεί και γνωρίσει την αγάπη μέσα στο ‘Χαμόγελο του παιδιού’ τόσο πολύ που ξέρουν να τη προσφέρουν όπου και αν χρειαστεί.

Σε ένα κόσμο τυποποιημένης ελπίδας ,φθηνού συναισθηματισμού και ακριβοπληρωμένης πλάνης όλοι μιλούν για κάποια κρίση και ψάχνουν μια διέξοδο από αυτήν. Ίσως όταν ο κόσμος αυτός ενδιαφερθεί και γεμίσει με παιδικά χαμόγελα, να βγει από αυτή τη λαίμαργη κρίση αφήνοντας τα παιδικά όνειρα να μας οδηγούν στη διέξοδο.

Γιατί τελικά τα παιδικά όνειρα έχουν πολλές γνώσεις και πολλές δυνάμεις.

Το καλοκαίρι του 2001, με τη παρέα άλλων τριών φίλων αφήσαμε πίσω το λιμάνι της Ιεράπετρας και κολυμπώντας στο Λιβυκό πέλαγος κόντρα στα ισχυρά θαλάσσια ρεύματα φτάσαμε στη νήσο Χρυσή(Γαϊδουρονήσι) αφιερώνοντας τη προσπάθειά μας αυτή, στη προσπάθεια που κάνει το ‘Χαμόγελο του παιδιού’ για όλα εκείνα τα παιδιά που παλεύουν να μη πνιγούν τα όνειρά τους.

Δώδεκα χρόνια μετά επιστρέφω στο Γαϊδουρονήσι για να κολυμπήσω πίσω στο λιμάνι της Ιεράπετρας αφιερώνοντας τη προσπάθειά μου σε όλα εκείνα τα παιδιά από το ‘Χαμόγελο του παιδιού’ που έχουν πια μεγαλώσει."