Η Monica Evers είναι κοινωνική λειτουργός και ο άνδρας της γιατρός. Είναι και οι δύο Γερμανοί έχουν και ένα γιο το Γιάννη. Για την ακρίβεια τον βάφτισαν John αλλά τον φωνάζουν Γιάννη. Το προτιμούν όπως και προτιμούν να μείνουν στην Κρήτη. Αφήστε που ο Γιάννης θέλει να πάει εδώ σχολείο. Αυτό το ζευγάρι Γερμανών είναι όπως πολλά ζευγάρια που κάνουν διακοπές στην Κρήτη για πολλά χρόνια. Τόσο πολύ τους αρέσει το μέρος, τόσο πολύ αγάπησαν τον τόπο. Ήρθαν για πρώτη φορά πριν 32 χρόνια και ερωτεύτηκαν το νότο του Νομού Ηρακλείου. Στο χωριό Σίβα βρήκαν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έχουν στη Γερμανία.
Λίγο κόσμο, μικρό μέρος, όχι σύστημα,μπορεί να βρήκαν και αυτό που εμείς οι Έλληνες λέμε ελευθερία, και η κ. Μέρκελ καθόλου δε μπορεί να καταλάβει για αυτό και θέλει να το δαμάσει ! Ήρθαν μια, δυο, τρεις και τελικά πηγαινοέρχονται μια ζωή τώρα. Πριν δέκα χρόνια αγόρασαν και ένα κομμάτι γης και έκτισαν και το σπίτι τους. Στη ζωή τους ήρθε και ο Γιάννης και από τότε έρχονται όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά και όταν το σχολείο είναι κλειστό στη Γερμανία.
Ελληνικά δεν ξέρουν παρά ελάχιστα, αλλά καταλαβαίνουν το έκδηλο συναίσθημα, τη χαρά τη λύπη και τώρα και την ανέχεια των ντόπιων. Αλλιώς τους ήξεραν αλλιώς τους νιώθουν τώρα, διαφορετικούς - όχι απέναντί τους, αλλά γενικώς.
Τη Μόνικα τη βρήκαμε τυχαία στο καταφύγιο γαιδάρων στο Πετροκεφάλι. Ήρθε μαζί με το γιο της κρατώντας μια σακούλα με καρότα, ψωμί και ντομάτα και έναν τρίφτη για να κάνει τη σαλάτα των γαιδάρων. Όποτε έρχεται στο Σίβα πάντα πάει στο Πετροκεφάλι για να δει τα ζώα και να μιλήσει με τη Βαρβάρα.
Πιάσαμε την κουβέντα, στην αρχή περί ανέμων και υδάτων, πριν τη ρωτήσουμε για το τι πραγματικά νομίζει ότι συμβαίνει αλλά και για το πώς νιώθει η ίδια για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ήταν εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι η πολιτική δεν έχει πολλές φορές σχέση με την άποψη του απλού πολίτη και αυτό προκαλεί διχασμό. Τα συναισθήματα που τρέφει για αυτό το δεύτερο μέρος της ζωής της, που όπως είπε η ίδια αγαπάει πολύ και θα ήθελε να μείνει εδώ για πάντα, την έχει βάλει σε δεύτερες σκέψεις.
Γνωρίζει την Ελλάδα και τους Έλληνες συνεχίζει να έρχεται και πολλές φορές εξοργίζεται με τα αρνητικά δημοσιεύματα, που διαβάζει στη χώρα της. Είναι τρελό όλο αυτό που συμβαίνει. Τη μια ημέρα ακούμε το ένα και την άλλη ακούμε το άλλο όταν είμαστε στη Γερμανία. Νομίζω ότι δε μας λένε όλη την αλήθεια ότι δεν έχουμε σωστή πληροφόρηση.
Όταν τη ρωτήσαμε ποια είναι η γνώμη των φίλων τους για την Ελλάδα, ανθρώπων που δεν έχουν έρθει ποτέ εδώ μας είπε: Την αγαπάνε την Ελλάδα, και νομίζουν ότι είναι μια χώρα που χρειάζεται βοήθεια. Στο μυαλό μας η ιδέα της Ε.Ε είναι κάτι σαν μεγάλη οικογένεια για εμάς, και αυτή τη στιγμή ένα μέλος της, η Ελλάδα, είναι σαν να παραγκωνίζεται, αυτό όλοι το καταλαβαίνουν.
Θέλαμε να μάθουμε και πως η ίδια βιώνει τις διαφορές στην Ελλάδα της κρίσης. Νιώθω πραγματικά πολύ λυπημένη. Βλέπω παλιούς φίλους που δεν έχουν πλέον την ευχέρεια για να έχουν μια καλή ζωή όπως στο παρελθόν. Έχασαν τα χρήματά τους. Γνωρίζουμε κόσμο που δεν μπορεί να πάρει τα φάρμακά του, και μας το λέει. Πολλές φορές ο άντρας μου έχει φέρει φάρμακα από τη Γερμανία εδώ, ενώ προσπαθούσε δέκα χρόνια να βγάλει τα χαρτιά για να μπορεί να εξασκεί εδώ το επάγγελμά του, αν χρειαστεί, όχι για χρήματα αλλά για να βοηθήσουμε και εμείς όπως μπορούμε.
Πηγή: madeincreta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog περιμένει τα νεα και τα σχόλια σας μέσα από το Facebook, το Twitter, και το e-mail μας!