Όταν μερικοί άλλοι ζητάνε ένα ρούχο για να σκεπάσουν τη γύμνια των παιδιών τους, ορισμένοι… φιλάνθρωποι αφού βρίσκουν την πόρτα του « Φιλοπτώχου» κλειστή, ή για άλλους λόγους, τα εγκαταλείπουν σαν σκουπίδια στον προαύλιο χώρο του μητροπολιτικού ναού μήπως και κάποιος περαστικός που τα έχει ανάγκη τα μαζέψει. Πράγματι υπάρχει πρόβλημα συνειδητοποίησης των εννοιών!
Και όταν πια δεν συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο, τότε σπεύδουν στα συσσίτια «ως μη έχοντες», άνθρωποι που… συνταξιοδοτούνται, που εισπράττουν μισθώματα από ενοίκια και δεν στερούνται, για να λάβουν ως… πένητες την τροφή της ημέρας. Βιώνουμε τον απόλυτο φαρισαϊσμό! Ουαί υμίν…
Κάποιοι χαρακτήρισαν τις εστίες των ενοριών 4 Μαρτύρων, Κυρίας των Αγγέλων και του Αγίου Κωνσταντίνου «Σπίτια των Φτωχών», μα είναι τα καταφύγια των ανήμπορων και δυστυχισμένων, που αισθάνονται αυτούς τους χαλεπούς καιρούς τούτους τους χώρους, «το αποκούμπι τους, το οξυγόνο της επιβίωσής τους». Βιώνουν σε ένα οδυνηρό περιβάλλον την αδυναμία να αντισταθούν και να σταθούν όρθιοι, να παλέψουν και να κρατηθούν. Και ως ανίσχυροι επιβαρύνουν την ψυχολογική τους ισορροπία και καταπίπτουν…
ΞΕΠΕΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΞΙΕΣ
Όταν, λοιπόν, η κοινωνία χτυπιέται, δικαίως ή αδίκως, ξεπετάγεται η ανθρώπινη μεγαλοπρέπεια. Τότε εμφανίζονται, νερό στον διψασμένο, οι αξίες και χαρακτηρίζουν το πνευματικό υπόβαθρο και τις καταβολές του ανθρώπου. Και ευτυχώς, στους καιρούς της ανέχειας και της πάλης γίνεται η επανάσταση και επανακαθορίζεται η κοινωνία…
Από
το συσσίτιο της ενορίας των 4 Μαρτύρων, που στεγάζεται σε χώρο στο
δρομάκι της ιστορικής εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας , πολιούχου της
πόλης, διανέμεται καθημερινά τροφή σε εξήντα ανθρώπους, ντόπιους και
αλλοδαπούς, ανεξαρτήτου χρώματος και φυλής. Κάποιοι από τη Βουλγαρία,
από τη Ρουμανία, τη Συρία, το Νεπάλ, το Πακιστάν, την Παλαιστίνη,
άνθρωποι που βγήκαν σε μια άλλη πατρίδα ξένοι μεταξύ των ξένων…Όταν πήρε το τιμόνι της μητρόπολης στα χέρια του ο σημερινός προκαθήμενος Ευγένιος Αντωνόπουλος, έβαλε σε πρώτη προτεραιότητα την κοινωνική αποστολή της τοπικής Εκκλησίας. Ζητώντας από τους κληρικούς θέτοντας στη μπάντα τα οφίτσια, να επικεντρωθούν στον άνθρωπο. Αυτός ο στόχος, λοιπόν, συνεχίζει να είναι «εν υλοποιήσει» προς απογοήτευση όλων εκείνων που εξ αρχής, διαποτισμένοι από άρρωστες τοπικιστικές αντιλήψεις, πρωτοστατούσαν στην εκλογή… «Ρεθεμνιώτη δεσπότη». Όμως, η… επιφοίτηση δεν ικανοποίησε τις απαιτήσεις τους!
ΤΡΕΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
Οι άνθρωποι που προσέρχονται καθημερινά στο συσσίτιο της ενορίας των 4 Μαρτύρων, χωρίζονται σε εκείνους που πράγματι είναι πένητες και αναμένουν το πιάτο της αγάπης, σε εκείνους που λόγω γηρατειών στέκονται ανήμποροι να αυτοσυντηρηθούν και στους τρίτους, που η οικονομική κρίση επιβάρυνε την υγεία τους και δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες να ανταπεξέλθουν.
Αυτή η κοινωνικοεκκλησιαστική δομή, όμως, λειτουργούσε και προ κρίσης! Και για μισό αιώνα περίπου, από το 1964, παρείχε τη πολύτιμη συνδρομή της σε ένα κομμάτι της κοινωνίας που στερούνταν δυνάμεις. Και βέβαια, τα τελευταία δώδεκα χρόνια η κυρία Μαρία Λιουδάκη, «ψυχή» της δράσης της ενορίας, την έχει κάνει κομμάτι της ζωής της. Όπως και η κυρία Ερασμία Σπανουδάκη- Πατάτα, που από τις συνταγές της στην κουζίνα συμπληρώνει το φιλάνθρωπο έργο. Και μπροστά και από τις δυο, βέβαια, μπαίνει ο εφημέριος Νικόλαος Νικηφόρος, που με τις κατευθύνσεις του είναι ο καπετάνιος της προσπάθειας. Το συσσίτιο αιμοδοτείται από τις δωρεές και «αντί μνημοσύνου», αλλά και από την προσφορά επώνυμων και ανώνυμων πολιτών που έχουν την αλληλεγγύη στάση ζωής. Και αυτό είναι το σπουδαίο, που ενισχύει τις ανθρώπινες αξίες και μάλιστα σε μια περίοδο, που πλέον σταδιακά αφανίζονται. Αλίμονο αν τις στερούμαστε!
MadeinCreta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog περιμένει τα νεα και τα σχόλια σας μέσα από το Facebook, το Twitter, και το e-mail μας!